ازدواج یکی از تصمیم های مهم زندگی است. اما در عین حال باید زمانی این تصمیم را گرفت که اطلاعات و دانش ما در زمینه این امر مهم اندک و ناچیز نباشد. قبل از ازدواج قدرت در تصمیم گیری و انتخاب فرد مورد نظر بسیار زیاد می باشد و این قدرت می تواند ما را از تشکیل یک خانواده نابسامان دور سازد، اما پس از ازدواج که خانواده شکل می گیرد تنها می توان مشکلات را کم رنگ تر کرد ولی به ندرت می توان در تارهای تشکیل شده تغییری ایجاد کرد.
هر فردی باید قبل از ازدواج تیپ شخصیتی، اخلاق ها و انتظارات خودش را از زندگی مشخص کرده باشد. خود آگاهی، به معنای شناخت احساسات، اهداف و برنامه‌های زندگی، تفریحات و سرگرمی‌ها، توانایی‌ها، ضعف‌ها، ارزش‌های مسئولیت‌های فرهنگ و مذهب، علایق، آرزوها و استعدادهاست. خودآگاهی به این دلیل مهم است که هر دختر و پسری قبل از ازدواج باید بداند چه هدفی دارد و بر همان اساس در زندگی برنامه ریزی کند. اگر فردی خودش را به میزان مورد نیاز نشناسد، در انتخاب شریک زندگی اش نمی تواند موفق عمل کند. بنابراین رسیدن به خودشناسی در مرحله انتخاب شریک زندگی باعث می‌شود که فرد، همسری انتخاب کند که با خودش تناسب و نقاط مشترک بیشتری داشته باشد. آموختن مهارت های ارتباطی جدید و موثر در رسیدن به هماهنگی، رضایت و آرامش نقش قابل توجهی دارد. در واقع بخشی از مهارت‌های ارتباطی در خوب گوش دادن، خوب حرف زدن و خوب تجزیه و تحلیل کردن صحبت‌های دیگران نهفته است. دختر و پسر باید با ویژگی‌های رفتاری جنس مقابل آشنا باشند تا واکنش‌های مناسب‌تری داشته باشند؛ مثلا بسری که می‌داند دخترها احتیاج به همسری دارند که به صحبت‌های‌شان گوش دهد از گفت و گو با همسرش خسته نمی‌شود و این موضوع را به بهترین شیوه ممکن مدیریت می کند.
آموزش مهارت‌های پیش از ازدواج، راه و تلاشی است برای پیشگیری از شکل گیری این ساختارهای مشکل زا در تشکیل خانواده. هرچند ازدواج بعد از بلوغ فکری و اجتماعی افراد اتفاق می افتد اما برای داشتن یک ازدواج موفق، دختران و پسران نیازمند یادگیری مهارت هایی هستند که زندگی مشترکشان را به بهترین حالت ممکن برساند.
